پیمایش های سرمایه اجتماعی کشور در دهه های اخیر، نشانگر کاهش مولفه های سرمایه اجتماعی بالاخص اعتماد اجتماعی و شکاف بین دولت-ملت بود. اما در تجاوز رژیم صهیونی به کشور عزیزمان ایران دیدیم که حول ایران؛وطن عزیزمان انسجام و همبستگی اجتماعی بی بدیلی شکل گرفت. مردم عزیز کشورمان نشان دادند که علیرغم بی مهری ها، تفاوت در باور و نگرش ها، حتی انتقادات جدی به برخی فرایندهای حکمرانی، اجازه هیچ گونه تجاوزی را به این خاک به احدی نمی دهند و بر سر یکپارچگی این کشور، نانوشته هم پیمان هستند.
حالا نوبت آن است که نظام حکمرانی، با بازگشت به مردم از طریق اصلاح فرایندهای حکمرانی و رویه های غلط، بر بازیابی اعتماد مردم تلاش کند.
حضور تمام جریانات سیاسی و مدنی علیرغم تفاوت های رویکردی آنها در بحران اخیر، واقعیتی بود که ضروری است نظام حکمرانی فراموش نکند و با اقداماتی که نشانگر وفاق ملی است، نه تنها انسجام و همبستگی اجتماعی را تقویت نماید، بلکه برای بحران های آینده آماده تر شود. فراموش نکنیم هیچکداممان به پایبندی رژیم صهیونی بر عهد خود باور نداریم، لذا ضروری است ضمن بازیابی نظامی، بازیابی اجتماعی در اولویت قرار گیرد.
تقویت جامعه مدنی و ساز و کارهای مشارکت پذیری، ضرورتی است که تمام سازمان های دولتی می بایست مورد تاکید قرار دهند. تجارب بحران اخیر نشان داد احزاب، سازمان های مردم نهاد، انجمن های علمی و صنفی و … بازوان قدرتمند و ارزشمندی در کنار دولت هستند که پیش بینی ساز و کارهای همکاری با آنها پیش از بحران، می تواند دولت و جامعه مدنی را برای پاسخگویی توانمندتر کند.
رویکردهای هم تنظیم گری اجتماعی، کنار هم بودن و افزایش تعاملات خانوادگی، دوستانه و اجتماعی، معنابخشی به زندگی و انجام کار خیر، توجه به همسایگان، تقویت رفتارهای حمایت گرانه و نوع دوستی در روتین زندگی افراد، موضوعاتی بود که جای خالی آن در محتواهای تولیدی رسانه های رسمی و غیررسمی به چشم می آمد. ضروری است به این حوزه ها بیش از پیش توجه و اقدامات نوآورانه مرتبط تقویت گردد.
ایجاد نظام یکپارچه اطلاع رسانی بحران در کشور با تاکید بر سامانه ملی هشدار، توجه به رویکردهای سلامت روان در تولید و انتشار اخبار و… ضرورتی است که می بایست در تدوین و بازبینی ساختارها، فرایندها و دستورالعمل ها مورد توجه قرار گیرد.
زینب نصیری- مددکار اجتماعی
نظرات کاربران