غافلگیر کننده ترین قسمت این است که آن‌ها فقط این رفتارها را مشاهده نمی‌کنند. بلکه اغلب آن‌ها را به عنوان الگوی رفتاری خود می‌پذیرند. اما فرزندان‌تان از چه رفتارهای شما الگوبرداری می‌کنند و در زمانی که فرزندتان شما را همراهی می‌کند چه رفتاری باید از خود نشان دهید؟ در واقع چطور باید به آن‌ها آموزش غیر مستقیم بدهید؟ این‌ها پرسش‌هایی هستند که تلاش کرده‌ایم در این مطلب به آن‌ها پاسخ دهیم.
چگونه استرس و ناامیدی را کنترل می‌کنید؟
اگر در مواجهه با یک موقعیت سخت اغلب فریاد می‌زنید، وحشت زده می‌شوید یا شکایت می‌کنید، بچه‌ها یاد می‌گیرند که در مواقع استرس زا به اشتباه ترین طرز ممکن رفتار کنند. اما آرامش شما در لحظات استرس زا به کودکان تاب آوری عاطفی می‌آموزد. احساسات و راه حل‌های خود را به صورت کلامی بیان کنید به عنوان مثال، بگوئید: در حال حاضر احساس ناامیدی می‌کنم، بنابراین می‌خواهم نفس عمیقی بکشم و این مساله را با آرامش حل کنم.
چگونه با افرادی که به شما خدمت می کنند رفتار کنید؟
نحوه تعامل شما با پیشخدمت‌های رستوران، نگهبان ساختمان و کارگر نظافت چی که به منزل‌تان می‌آید، بی آنکه نیاز به بیان باشد، شخصیت شما را نشان می‌دهند. اگر والدین گستاخانه صحبت کنند، بی حوصلگی نشان دهند یا رفتاری درست از خود نشان ندهند، بچه ها یاد می‌گیرند که بی احترامی کردن اشکالی ندارد.
چطور به همه احترام بگذارید؟
یاد بگیرید که از همه تشکر و قدردانی کنید تا فرزندتان بیاموزد که ضروری است با همه، صرف نظر از شغل، موقعیت اجتماعی یا پیشینه، با احترام رفتار کند. به آن‌ها نشان دهید که کارهای مهربانانه کوچک مانند لبخند زدن، برقراری ارتباط چشمی و مودبانه صحبت کردن مهم است.
رابطه شما با غذا و تصویر بدن
اگر مدام از وزن خود شکایت می کنید، وعده‌های غذایی خود را حذف می‌کنید یا بی برنامه غذا می‌خورید، بچه ها یاد می‌گیرند که به جای لذت بردن از غذا و توجه به ارزش تغذیه‌ای، غذا را با احساس گناه مرتبط کنند. اگر به غذاها برچسب «خوب» یا «بد» بزنید، کودکان ممکن است الگوهای غذایی ناسالم داشته یا غذا را با اضطراب بخورند. از خودگویی منفی در مورد بدن خود در حضور فرزندان بپرهیزید. به آن‌ها بیاموزید که غذا برای تغذیه و انرژی است، نه چیزی برای ترس یا وسواس.
عادات شما در زمان استفاده از صفحه نمایش
اگر والدین دائما به تلفن‌های هوشمند خود چسبیده باشند، بچه‌ها احساس می‌کنند نادیده گرفته شده‌اند و در نهایت همان عادت را اتخاذ می کنند. در طول وعده‌های غذایی و زمان بودن در کنار خانواده، محدوده بدون تلفن را ایجاد کنید. به بچه‌ها نشان دهید که بی حوصلگی اشکالی ندارد. آن‌ها همیشه برای مشغول ماندن به صفحه نمایش نیاز ندارند.
مدیریت شغل، استرس محل کار و مسئولیت
بچه‌ها همیشه مراقب نحوه رسیدگی شما به مسئولیت‌ها هستند چه شغل، چه کارهای خانه یا تعهدات شما باشد. اگر والدین از کار شکایت کنند، تعلل کنند یا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند، بچه‌ها می‌آموزند که تلاش و حفظ انضباط مسئولیت‌های سنگینی هستند که به دشواری می‌توان آن‌ها را انجام داد. به جای شکایت از کار، بگویید: من روز شلوغی دارم، اما کاری را که انجام می‌دهم دوست دارم.
نظرات کاربران